her bahar erik ağacı
çiçek açar anne
her bahar güneşe, umuda gülümser
umut güneşe

her bahar
bin bir renktir doğa da anne
bir ben kara kaldım
gece karanlığında
karanlığın içine sen yolladın beni
kara kara ellere sen teslim ettin
güneşimi kararttın anne

çocukluğumu, oyunlarımı
sıkıştırdın ders kitapları arasına
koca bir okul çantasını
yükledin omuzlarıma
geleceğimi bunun içine
hapsettin sen anne

baba iş, anne aş
bense üniversite yollarında
gelecek derdinde
çocukluğumu, gençlik aşkımı
bu kararmış ocakta
unuttunuz yaktınız anne

devlet baba yok
çekip gitmiş karanlıklar içine
işimi, ekmeğimi umutlarımı da
alıp gitmiş anne
sevgi yok
sevgiyi de gömmüşler
nefret kusuyor suratlar
ben sadece ben değilim
ben binlerce değil,
milyonlarcayım anne

eğil de geç diyorlar
bu sarayın kapısından
ben eğilemem
ben taze bir filizim
kırılırım da eğilmem anne
ben çalınan yirmi yılın
geri götürdüğü yüzyıla
karanlık bulutlar arasında
güneşini bulabilmek içim
direnen yokkuşağıyım
eğilemem anne