0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
392
Okunma
Sanki bir sinema filminin içinde
insanlık için o büyük adımı atmışçasına
ölümsüz hissediyordu kendini
firavunlar kadar çürümüştü oysa
organları olmadan nasıl yaşardı insan
insanın sonsuzluk düşüne
bir meleğin alevli darbesi vuruldu
bir yangını koşullandırdı
renklerden kırmızıyı seçmiş
elmayı yemekten yana ne varsa
köhnemiş bir iyilik dogmasını
irdeleyen her şey kötüdür diyecek kadar
iyi bir insan gerekiyordu
sorunsuz,sorumlu bir sonsuzluk için
ne güzel olurdu olduğu gibi kalması her şeyin
ne gerek kalırdı sinemaya gitmeye
dualar etmeye
kendimizi başkasından bilmeye.
İlker ÖZDEMİR
