Çocukluğu hayal, düş gibi,
Gençliği bahardaki kış gibi,
Ömrü ise bir lokma aş gibi.
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

İstesekte giden gelmiyor geri.
Sönüyor bak gözlerimizin feri.
Özlüyoruz ancak geçen günleri
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

Herşey değişmiş kalmamış tadı.
Hafızalar silinmiş unutulmuş adı.
Zamanı geldi ödemek için hesabı
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

Sanki akşam yatıp rüya gördük.
Rüzgar esmişte, mum gibi söndük.
Sanki ne ağladık, nede güldük
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

Şimdi diyoruz serveti verelim.
Verelim de bir gün ömür alalım.
Ah diye diye yollara bakalım
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

Ne su aynı artık, nede içilen çay.
Ne eş kaldı ne dost vay halime vay
Güneşim söndü, her gece beklenir ay
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.

Garip Şenol hayıflanır dururum.
Çağlayan idim hani, bak kurudum.
Yarınlarda kalamadı artık umudum
Yeyip tükettik, nede çarçabuk.