ACZİ İZHARIMIZDIR

Yaz, diyor aklım bana
Fikrime gücüm yetmiyor.
Etrafa emirler yağdırırken
Kendime sözüm geçmiyor.

Sahi bir bak kendine
Hükmün geçer mi senin?
Kış ortasında; söyle,
Üşümesin çıplak ellerin…

Sonra söyle aklına
Düşünmesin bir saniye
Görmesin,
Gözüne söyle!
Kulakların duymasın!
Başına gelen bir felaketten
İncinmesin hiç gönlün.
Gözyaşların akmasın.

Sevdalanmasın,
Bir güzeli görünce…
Kalbine söyle çarpmasın!

Kan dolaşmasın damarlarında
Karnın acıkmasın,
Uykun gelmesin,
Yüzün gülmesin,
Somurtmasın…!

Söyle kalem tutan eline
Tutmasın.
Bu satırları yazarken
Söyle,
Kalem yazmasın!
…

Ne kadar acizim ben
Köleler pazarında efendilik taslarken
Bilmem ki aslında
Efendimi ararım
Sahibimi tanımazsam eğer
İsyankâr köle gibi
Ben de nara yanarım…

Dilime sözüm geçmez
Söz vermiştim ‘Bela’da
Şimdi nice söz için
Başım her gün belada.

Ne akıl fikir senin
Ne kafa, göz, kulak,
El, ayak, bütün uzuv…
Benim sandığım şeyler
Değilken şimdi bile
Ölünce olur mu benim?

Ne kadar aciz insan
Hükmü geçmez hiçbir şeye
Gayriye hükmeder de
Sözü geçmez kendine…

22.03.2010