Sabah apar topar çıkardım evden
Millet güneşin doğuşunu beklerken
Bazen karnım aç, gömlek yanlış yerden düğmeli
Der idim, bugün bir müşteri gelmeli
Hanımın tâlimatlarına kulaklarım tıkalı
Dükkân bazen açık, bazen kapalı
İnşaata koşardım, köpeğin etlerini unutmadan
Başlamazdım işe, önce köpeğin karnını doyurmadan
Sonra, sulamaya başlardım betonları, duvarları
Oturur beklerdim o kolacı ustaları
Sonra yetişirdim okula, andımız okununca
Olurdum bir Türkçeci Adnan Hoca!
Sonra tekrar inşaata, ders son bulunca
Eve giderdim akrep ile yelkovan üst üste olunca
Pestilim çıkardı, ayakta uyurdum yorgunluktan
Uyuyarak kurtulurdum hanımın isyânından
Bir gece uykum kaçtı, bir hapşırık sesi duydum
Bu sesin beş dakikada bir gelmesiyle epeyce korktum
Beş dakikada bir, hapşırıyordu evde biri
Hemen düşündüm, şeytanları ve cinleri
Hanıma söylemeye korktum; bana, korkak der diye
Sonunda karar verdim onu uyandırmaya
Ondan da birazcık yardım almaya
Dedim, hanım evde biri var herhâlde
Beş dakikada bir hapşırıp duruyor
Yüreğimi bir Selânik yapıyor
O da korktu önce benim gibi
Sesi duyunca bir oh çekti, azarladı beni
Dedi, gözü kör olasıca herif!
Tam bir yıldır o koku cihazı asılıdır duvarda
Hapşırıp durur her bir beş dakikada
Evden barktan, çocuklardan haberin yok
Allah bir çene vermiş, konuşursun çok ama çok!
İlk defa hanımın azarına öylesine sevindim
O koku cihazını çıkarana az mı lânetler ettim.
Adnan Ünal “ ö.ç.m “