(Fasl-ı Muhabbet şiiri)

Allah darda bırakmaz buhranlı yıl tez geçer
Gevreğini içine büküyordu Âkif’im.
Tarihte örneği var baldıran şerbet içer
İçten içe gözyaşı döküyordu Âkif’im.

Kan ağlar Anadolu’m halk bizardı bu halden
Etraf çevrili idi o an ne gelir elden
Yönetimde kargaşa ses gelir ayrı telden
Hitap ederken halka şakıyordu Âkif’im.

Kurulan ilk Meclis’te Âkif Burdur mebusu
Fikir ve çözümlerle yenmek için kâbusu
Her fikir değerlidir denmedi şusu busu
Vatan için ıstırap çekiyordu Âkif’im.

İstiklal Marşı’mızda ordumuza seslenir
İlk kıtada korkma! Der, moral verir hislenir
Milletine güvenir bu duyguyla beslenir
Albayrağ’a övünçle bakıyordu Âkif’im.

Çatma dedi Bayrak’a biraz olsun gül dedi
Millet kurban oluyor sana ‘bunu bil’ dedi
İstiklâlden başkası bu millete zûl dedi
Ümitsizliği kalpten söküyordu Âkif’im.

Ezelden hür olana vurulamaz ki zincir
Sakın aksi olmasın ecdat ruhu incinir
Bu vatana can fedâ şehitlik büyük ecir
Derken kendi gönlünü dokuyordu Âkif’im.

Milletimize dönüp dedi şehit oğlusun
Kefensiz şehitler var bu toprağa bağlısın
Esaret görmedin sen sanma ki bukağ’lısın
Yazarken cümleleri akıyordu Âkif’im.

Marşın sonuna doğru Allah’a niyaz etti
Ezan susmasın diye göğsü düşmana ‘set’ti
Milletçe samimice dua zafere yetti
Bildiği duaları okuyordu Âkif’im.

Sonra dedi ‘dalgalan’, Albayrak gönderinde
Hürriyet duygusu ki manası ta derinde
Eşref bey dedi orda Albayrağ’ı serin de
Son günlerde dünyadan bıkıyordu Âkif’im.

Şükür olsun Allah’a o kötü günler geçti
Nice vatan evladı şehit şerbeti içti
Meclisim şiirini İstiklâl Marşı seçti
Bugün Behlül’e hüzün çöküyordu Âkif’im.

13.03.2022