Ey hayatımda ki insan kalabalığı
Kaçınız fark ettiniz yanağımda ki acıyı
Hep sizin kalabalık mutluluklarınıza karıştı
Hüznümü fark etmediniz bir türlü
Acımı hissedemediniz,
Ben çektim, size hep şaka geldi
Hep güldünüz ,söylediniz, anlamadınız beni
Sevdalarımın hepsi size birer şaka geldi
Onca kalabalığın arasında
Onca sesin kahkahanın arasında
Cılız kaldı haykırışım
Duymadı kimse feryadımı
Ey hayatımda ki insan kalabalığı
Ey sahte dostlar
Kaçınız fark ettiniz
Kaçınız fark ettiniz
Yanağımda süzülen acıyı
Hep sizin mutluluklarınıza karıştı hüznüm
Güldünüz,söylediniz,oynadınız
Bense bir köşede boynu bükük
Fark edin diye bekledim
Umut dediğin bir dalsa
Hep çürük olanına tutunmuşum
En kötüsü benim elimdeymiş
Bir işe yaramazdı belki de
Ama size göre
Yalanda olsa bir umuda tutundum
Düşmemek için,ayakta kalmak için
İçimdeki sevdayı,içimde ki sevdayı yaşatmak için
Anlatamadım kimseye derdimi
Ey hayatımda ki insan kalabalığı
Kaçınız fark ettiniz içimde ki ateşi
Kaçınız gördünüz gözlerimde ki hüznü
Hanginiz dokundunuz yanağımda ki süzülen acıya
Anlamadınız beni
Umut denen bir dalsa
En çürüğüne tutunmuşum yıllarca
Ama ne için?
Ayakta kalmak için
İnsanlara güvenebilmek için
İçimde ki sevdayı,içimde ki sevdayı anlatabilmek için
Ey hayatımda ki insan kalabalığı
Dost görünen mahluklar
Gidiyorum
Yokum artık
Nere gittiğimi bende bilmiyorum
Yaşamaksa bunun adı yaşıyorum ama
Her gün biraz daha tükeniyorum
Dedim ya
Tutunduğum dal kopalı çok oldu
yok olan umutlar,boşa geçen günler
Ey ey hayatımda ki insan kalabalığı
Siz gülün,söyleyin,yaşayın emi
Fark etmeyin yanağımda süzülen acıyı
İçimde ki ateşse hep beni yaksın
Yüreğimde ki sevdayıysa
Varsın kimse anlamasın
Varsın kimse anlamasın….