3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
532
Okunma
minnettarım, bembeyaz meleklere,
bir an olmasaydı bu eli öpülesi,
sırtı okşanası melekler dedim ,
içimden bir yanardağ geçti,
yaka yaka,
ben ömrümü hastane yollarında,
ya bir baba kucağında,
ya bir anne kollarında emekledim,
ve hala emek emek,
bir bebek büyüyor içimde,
fark edebiliyorum ki
ben o melekler sayesinde,
nefes nefese günü geceye katmışım,
yaralarımı palazlanmadan sarmışım,
ben hala engelli bir MS hastası,
ben hala günü yudumlayan bir serçe, olmayan kanatlarımla uçan,
yarını, yarınlardan doğuran bir umut fidesi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (4)
Cevap Yaz