Uçurumu yırttım!
Bütün sahalarım yokluk artık.
Tek tek nakşedilen ne kadar kimlik var ise yoktan varmış gibi yansıycak olana...
Hep var gibi görünüp, aslında hiç olmamış’a...
Gölge gölge düşer Kuyum’dan!

Ey Gönül Su’yum
Anma beni Yalnızlıktan...
Gel gör senden sızan ne varsa
Diri diri ölen içimde... Diri diri dizilen...

Ey Gönül Huyum!
Yıkama beni Yalnızlıktan!
Ne kadar kir varsa,
Düşünce toz, fikir zehr ve fiiliyat bâbından...
Tek bir hissiyata bağla dilerdim...
Göğün yedi kat Ah’ından.
Yırtıp attım benden ne varsa...
Gizli kuyu, kuytu ıstıraplara
Nişanesi oldum Acı’nın

Ey Gönül Su’yum...
Kuruttuğun onca ilimden
Tek bi cehalet bahşetsen bana. . .
Öyle ki;
Yerim yurdum Aşk koksa
İçim Su’yum Yâr damlasa...
Ve ben
Düştükçe kır kuyularına,
Gözlerin...
Yüreğimde, Uçurum’a dalsa!


Liyakat -