beni hep sarp uçurumlara çeken
sen değil misin be nefis
ruhumu adadığım o gökyüzü kuşağı
o gönülden gönle dolamamış mı sevgiyi
sende ki bu
bitmez tükenmez kin ve garezde ne
ne beklersin sen kadınlardan
maldan mülkten ve paradan
ne kadar çok şey ister durursun benden

bir anlık gaflette
bir anlık dalgınlıkta bile
bilip de bilmeden
tüm hayatımı
kursağına sokmanda neyin nesi

kan emici bir vampir gibidir istemlerin
her anda daldan dala da konarsın
her kuşa da o anda gönül koyarsın
dağ doruklarından yüksektir kibrin
sadistler bile senden iyi
onlar bıkıp ta usanır da
sen bir türlüde bıkıp da usanmazsın
ne bir vicdanın var nede ar ile edebin
işin gücün onu bunu da gözlem

gözlerin kural ve kaide tanımaz
düzensiz ve imansız bir vurgularda
midenin kaldıramayacağı yok
izanın tepeden tırnağa boş
her musibete kapın açık
yalın ayak koşarsın çıkarının peşinde
ne dert takarsın nede hüzün
cehennem gibidir senin közün

ben senden usanıp ta bıkmışım
ne ele gelirsin nede avuca
cıva gibi kayıpta durursun
senden ben elaman kalmışım
elaman
ister küs isterse darıl
hiç mahzuru yok bence
nefretim boynunda yafta
senli hep kıştır mevsim
aklına uyduğum kadardır ağırlığın

hiç mi hiç uyuşamayız ikimiz
bir tümde olamayız
su ve zeytin yağı gibi
hep üstesin ya
ihlasım seni kaldırmaz
hadi sen ayrı yola ben ayrı
ayrılık vaktin çoktan geldi de geçti bile
ne kadar çabuk olursan
o denli kurtuluştur benim için
yetsin gayri mahkumiyetim
çözüp de koy git prangalarımızı gayri

yönümün önünü açta
yüzüm ak olarak gide bileyim ebedi sılama…


AZAP...(Kadri Atmaca) 09.03.2022