Şiir öznesinin evrenini, öz benliği ve karanlık olarak algıladığı diğer insanlar arasına örmüş olduğu kalın ve dikenli duvarlar oluşturmuş. Duyarlılığını yitirmiş kalabalıkların arasında şairler hep mi yalnız kalır böyle. Hep bir çatışma, anlaşamama, anlaşılamama hali egemenliğini şiirler boyu sürdürür gider.


Ahmet Haşim' in " o beldesi " , Özdemir Asaf' ın ölümsüz yalnızlık paylaşılmaz dizesi, Turgut Uyar' ın "göğe bakma durağında sevgilisiyle kaçma hevesi hep bir memnuniyetsizliğin, bir şeylere karşı çıkışın, itirazın, isyanın şiir ruhunda bedenleşmesi değil miydi.


Ahh sevgili şairim ne çok acıttınız gecenin bu vakti . Duyulmayan, görülmeyen, görülemeyen yerden gecenin sessizliğine üst üste vurulan
gong sesiyle yine uykusuz sabahı bulduracak nitelikli bir şiirdi.


Girişte hadi ağlayalım demişsiniz ya hadi... . bunca pisliğe, karanlığa, duyarsızlığa, insansızlığa,ağlayıp ağlayıp dizelerimizde haykıralım yaşamı katledenlerin yüzüne şamar gibi şiirleri. Var olun. Hep olun. Kaleminiz ve esenliğiniz ebedi olsun. Selam ve saygımla.

çok teşekkür ederim 🙏

Aglayalim canim nepal.

saçlarımı hiç bilmezsiniz
kulağımın arkasından bakan zarif bir üzüntüydü her zaman
beklemediğiniz bir düşüncede
beklediğiniz gibi
bir ses çiçeği gibiydiniz
boğazıma dökülen ince bir zülüf
hep aynı kokuda kalırdım
havam olurdunuz
dudaklarıma götürdüğüm yağmurlar gibiydiniz
bir kuşun midesinde uçup giden siyah bulut
her yeriniz o kadar karanlıktı ki
görmezdim sizi
Tebrik ederim
Yüreğine kalemine emeğine sağlık

sanki Munch'ın çığlığını alıp kucağımıza fırlattın...

öyle bir etkisi var şiirin...

O inceden sesler oturur yüreğine, masum doğanı öldürürsün defalarca gövdesi kül oldu dersin üstelik.

Ve sonra yağmurlar üzerine düşer, sarısalkım koşarsın eser kalmadı dediğin külden öyle bir çığlık kopar ki begonviller gibi ürkeğe dönersin


Sevgiyle biii sürü