Cevr-i cefa dönerken, üzülür tenim bilin
Yön çizmeye muktedir, önüme pergel çıksa
Kuşamım altın olsa, yine ben benim bilin
Kulak ardı edemem, önüme engel çıksa
Yıkarım engelleri, yollarım dümdüz olur
Yakarım geceleri görüşüm gündüz olur

Dileğim güzel dilek, bez bağlamam asmaya
Sinirlerim gark oldu ne gerek var kasmaya
Gönlümü rahat bilin çağırsalar asmaya
Maviye bürünmüşken önüme çengel çıksa
Sevgimi değişemem bir lokma ekmek için
Katlanırım zorluğa cefayı çekmek için

Rüyadan uyanınca nefsime pasak dedim
İşkenmbeden artana ince bağırsak dedim
Kalbi hüşyar gezerken, mideye yasak dedim
Sabahtan yürek yemem önüme mangal çıksa
Alçak gönül doldurdum giyindiğim urbamı
Huyu riyalı iple, dikivermem torbamı

Aras’ım heba olmam şarka doğru akarken
Mutluluğun ardında , kaldık gönül yakarken
Dünyam aşkla gelişmiş çift göz ile bakarken
Gönlüm gülistan olur önüme mazgal çıksa
Doğru gören gözlere imzamı atarım ben
Yanlışlığa düşmeden mizanı tartarım ben

İSHAK ARAS
İshakaras (mihman)
Söke/Aydın