Yani, güzelsen söyle, ne yapalım İstanbul…
Tek sen misin âlemde hep baş döndüren güzel!
Bir beni edemedin, gönlünde hüsn-ü kabul!
Herkese güzel baktın, bana gelişigüzel…

Bilenler hep anlatır, İstanbul yedi tepe…
Yemyeşil yamaçlara, uzanıp sere serpe!
Erguvanlar altında, kız, erkek nice körpe!
Hepsi mazide kaldı, hep cemaziyülevvel…

Gençliğimi tüketen, onca yüksek kaldırım!
Çıkarken tepelere, yolları kıvrım, kıvrım!
Derdim “merak etmeyin, bir solukta varırım!”
Koşar adım söylerdim, yanık, yanık bir gazel…

Camilerden yükselen, ezan ve salaları!
Dillerde aynı dua, “savuştur belaları!”
Islanırken gözlerin, yeşili, elaları!
Hatırlanır her devir, okur hem yedi düvel…

Her şey İstanbul’a has, her yer İrem kokulu!
Beş senede bitirdim, dört senelik okulu!
Hiç kimse diyemedi, dön gel Allah’ın kulu!
İstanbul farklı belde, İstanbul çok, çok özel…

Az çekmedim gezerken, şu ayak nasırını!
Beş yılda çözemedim, İstanbul’un sırrını!
Doyamadım gezmeye, sarayları, kasrını!
Söylenenler doğrudur, bu belde çok muhayyel…

Saydım, elli yıl olmuş, İstanbul’dan çıkalı!
Sanmayın bunca yıldır, kulaklarım tıkalı!
Yarım asırdan sonra, gün oldu ayıkalı!
Başka bir İstanbul yok, hem sayısal hem sözel…

Karaman-2022/03

Halil Şakir Taşçıoğlu

NOT:
Admine de şikayette bulundum lakin henüz
cevap alamadım...okurlarıma ve de şair arkadaşlarımın
yorumlarına cevap yazamıyorum bilvesile çok özür diliyorum.
kısmet olur da düzeltilirse dönüş yapacağım...
saygılar sunuyorum...