İğne deliği dar gelir
Kan okyanusunda sabır korur nefsi
Her çöküşte sanki sonum gelir
Boğuk yerin soğuk sureti korku nedir bilmez şimdi
O kadar dolu ki beynim ne olur bırakma mücadeleyi metanetim
Kovalayan koruk direnirken zorluğa, müsaade ister dirayetim
Yorgun zihnim, bu çaresizliğin esareti
Trajikomik bir hikayenin imkansız hayalleri
Gösterdiğim özverinin zahmeti ne kadar büyükse o kadar iyi olacak nihayetim
Durup beklemenin eziyeti derinin yüzülmesi gibi dayanılmaz bir şeydir
Cehennemden beter gezegenin yalnızlaşmış bireyleri bu hapishanenin misafiriyiz
Siktir edin bugün her şeyi, zaten ölümle özgürleşeceğiz

Gökyüzünde gözlerim, derin bir nefes çektim
Benliğime dönmemin dehşeti içerisinde düşüncelerim
Kendine körlerin öğütleri gerçekten trajik
Beyni kapayan bir trafikte kayıp aidiyetim
Kaotik kozmikte seçimlerim kritik
Kronik bir hal alan psişik fazlasıyla septik
Cesaretle sakinlik arasında ki çizgi de çokça yapılır teltik
Bambaşka görüntü veren tek tip kişiliklerin boktan ilişkileri tiksindirici
Özünle yüzleşmenin sertliği ürkütmesin seni
Hayatın netliği ağır gelir
Zamanın değeri sarsar dengeni
İfade edemediğim hisleri yöneten bilinçaltımı ele geçirmek üzereyim

Yalpaladığım yollar alır yılları
Sonuç hiç olunca yakacaksın akıl kavramını
Şahsiyetimden saparken kalemim kurtardı
Kuruttuğum gözyaşlarının kuvvetiyle atıyorum kulaçları
Ufukta umutlarım, mutluluğum o kuyudan uçtu ve kendimle bulacağım