Duvarda bir resim var asılı,
Bir oda çizilmiş, bir karyola,
..., ...
Gene olmadı,
(buruşturup attığım üçüncü kağıt parçası.)

Duvarda resimler var, asılı,
Biri farklı,
Büyükçe çizilmiş, bir oda resmedilmiş,
Sol tarafta bir karyola,
Üzerinde ki yorgan dağınık,
İtilmiş duvar kenarına,
Sabah ki gibi bırakılmış,
Duvarları, desenli kağıt kaplı,
Yer yer yırtılmış, ek yerleri kabarık,
Rengi kese kağıdı,
Üstte bir duvar saati, ........okuyamıyorum,
Yanında yapraklı takvim, Nisan’ın yirmi ikisi,
Siyahla kahverengi arası,
Ayak ucunda ki eskimiş kapısı.
Sağ tarafta bir perde, ardında pencere,
Kapalı belli, genede ışık giriyor içeri,
Dışarısı aydınlık, belki öğlen, belki de ikindi vakti,
Pencerenin altında,
Kuyruğuyla uğraşan alaca bir kedi.
Tavanda bir lamba, tek başına,
Yalnızlık kaderi,
Oda hafif loş, yerler tahta,
Halı yok, üzeri boş,
Bir kaç parça kağıt,
Buruşturulup atılmış,
Sanki bir şeyler yazılmış,
Olmadı, olmadı, olmadı, denmiş,
Yarım bırakılmış.
Odanın ortasına masa konmuş,
Tabakları meyve dolu,
Yanda bir adam,
Belliki, boylu poslu,
Sandalye de oturuyor,
Yüzü belirsiz,
Saçları uzun, kara, beyaz gömlek giymiş, çizgisiz,
Masanın ortasında tek bir gül, içi dolu şişe de,
Kağıt ile kalem de, dirseğinin dibinde,
Başı hafif çapraz, baş parmağı şakağında,
Parmak arasında sigara, külünü düşürmüş biraz,
Duvarda ki resime bakıyor, bakarken, dalıp gitmiş,...
Duvarda ki resimde, bir kapı çizilmiş;
Kapı yarım açık, arkası güneşli,
Az biraz denizli,
Deniz kenarı, sahil,
Kumsalda iki kişi yürüyor,
El ele tutuşmuş sevgililer, ve bir sandal,
Yan yatmış çürüyor.
Belli ki adam hayal kuruyor,
Bence şöyle düşünüyor. ...

’Duvarda ki resim gerçek olsa, ...
Açık kapıdan çekip gitsem, neresi olursa, ...
Arkama bile bakmadan, ...
Hangi dünyalara çıkarsa...’

ÜMİT NADİR ESİRCİ
22:04;2010