Eskiden ne hayaller kurar
Olmasını dilerdim
Şimdi ise yaşamayı
Satır satır Yazıp
Sildiklerim de unuttum
Ben gülmeyi sevmeyi senin gozlerinde unuttum
Ömrümün üstünden seneler geçse de
Bu can bu bedende olduğu sürece
Ne olursan ol yeter ki gel
Ölümüm senin elinden olsada gel
Ben sensiz kan ağlıyorum

İnsan yaşadıklarını
Yaşanmamış saymıyor işte
Yokluğundan bu yana
Ne şiirler dermanım oluyor
Nede türküler yaramı sarıyor
Sensiz çöllerde
Bir yudum suya hasret Dudaklarım
Bırak sensiz yaşamayı
Sensiz nefes dahi alamıyorum
Ben Sensiz kan ağlıyorum

Dayanamam yar ben senin yokluğuna
Yaşayamam yar ben sensiz bu ralarda
Nefes alamam senin olmadığın yerde
Gülü istemem kokmasın solsun bahçemde
Ne olursun yar dön gel ne olursan ol gel
Ecelim sen olsan da gel
Ben sensiz kan ağlıyorum



Sensiz dünyayı istemem görmesin gözüm
Sensiz sarayı köşkü neylesin bu divane gönlüm
Sensiz yaşamayı unutmuş
Kan ağlıyor gözlerim
Sensiz anlamını yitirmiş hayallerim
Sen gittiğin günden bu yana
Garip Bir hallerdeyim
Adın yankılanıyor ruhumun derinliklerinde
Yaşamayı unuttum ben senin gözlerinde
Ne güle biliyorum nede ağlaya biliyorum
bir garip duygular içindeyim sayende
Sersem ve serseri
Bir sevda bu bende ki
Ölümü bile bile sana koşuyorum
Ne olursun yarim dön gel
Ecelim sen olsan da gel
Ben sensiz kan ağlıyorum

Bir yanım seni arıyor
Bir yanımda kendini kolluyor
Benim bu garip hallerim beni kahrediyor
Öyle bir sızı var ki içimde
Sanki ruhum bedenimi terkediyor
Sana söylenen butün güzel sözler
Asılı kalmış yüreğimde
İdam sephasında olan bir günahkarın
Özgürlüğünü istemesi kadar
Anlamsız ağır yaralı duygularım
Sen gittiğin günden buyana
Ben hayata dargın
Hayallere kırgın
Bakma sen gözlerimin kuruluğuna
ben sensiz kan ağlıyorum
Halil Büyükler