Gözlerimin içine baka baka
çok yalan söylediler...

Doğru bir şey anlatırken bile
Çekinip etmeyeceğim o yeminleri,
Nasıl da yalanlarıyla süslediler ?

Hiç bir şeyi konduramadığımız,
O her şeyimiz
"sandıklarımız".

Çok kırıcı bir tecrübesi olan bu eylemin,
Kendine has matematiği de varmış;

"Sanmak, haklı çıkmayana kadar,
İnsan hiç anlamazmış"

Bende öğrendim tabi
aslında, hiç bir şeyim dahi olamamış..

Öylesine yoktan yere işte üzdüler..
Sen de yaşadın mı bunu, bilir misin?

Asla değmeyen saçma tükenmeler,
Öğretir sana seven de olmayan her şeyi..

Erinsiz ve güvensizlik yaratan o kötü kalpleri
Çamaşır suyunda bekletsen bile
mümkün değil temizlenmeleri.

Neyseee..

Sonuçta her şey insan için,
Yaşanan tüm olaylar!

Acı-sevinç, hüzün-mutluluklar..
insanı insan yapan değil miydi, bu duygular?

Hayatı bilmek, güzel yaşamak için
en önemli konu, tecrübe gerektiği.
Değerli bir şey de hiç bir zaman, ucuz değildir,

Ondandır ki tecrübe çoğunlukla acı ve zorluklarda.
O yüzden nerden düşersem, oradan devam ediyorum yola..
Her düştüğüm de, daha fazla umutla..

Unutmadan, naif gönül borç bilir teşekkürü
bana tüm tecrübe katanlara..

Eeee herkes kendine yakışanı yapar sonuçta..