Giydiğin her şey yakıştı da,
Yakışmadı kefen sana bir tanem,
İçimde bir volkan ,
Arada bir de patlıyor ya;
Tutamıyorum geliyor sana; ciğerim.
Canımdan can, kanımdan kan gitti;
Ömrümden alıp, ömrüne versin istedim de,
Yanlış mı anladı, senden aldı bebeğim.

İçimde açan çiçekler, yeşillikler soldu;
Yüreğim sonbahar, ben sonbahar;
Kara kış, fırtına dostum oldu.
Ne zaman bahar, ne zaman yaz;
Bekleyemez oldum, duygularım soldu.

Sana gelen gada, bana gelsin;
Ölme! ölme ölürüm yerine dedim, olmadı.
Yine, yine de söylüyorum,
Varsa cezan çekerim, yanacaksan cehennem de;
Gitme! Ben gelirim, ben yanarım .

Son dokunuş, son görüş, son veda;
Dokundum sıcaktın, sarıldım;
Yanağına yanağımı sürdüm, öptüm;
Kucakladım;
Kalk dedim kalk, kalkabilirsin;
Ama kalkmadın; uyan , gidelim dedim.
Uyanmadın gelmedin.
Beni öylece bıraktın, çaresiz.

Oturup ağladım, hıçkıra hıçkıra, için için;
İçimde bir volkan patlaması, bir yangın;
Sönmedi, söndüremedim.
Durmadı, durduramadım.
Göz yaşlarım sel, yüreğim kor; durdu duracak.
Çaresizlik sarmış ruhumu, beni neremden vuracak;
Bilemem ölüm beni ne zaman, nerede bulacak,
Ama hazırım, korkmuyorum ;
Ne vakit, nerede isterse, seve seve canımı veririm;
Duramam buralarda sana koşarak gelirim;

Ömür dediğin nedir ki;
Çok sürmez ben de gelirim.
Özledim kara gözlüm, bahar yüzlüm.
Hem de çook çok özledim.