NE İLE DOYAR GÖNÜL
Ne ile dolarsa gönül dünya da
Onu söyler İlahi Huzurda
Hüzün ile dolan gönül,
Gözyaşı ile ister,
Edeple bekler,
İncitmekten incinirsin ya hani
O halle teveccüh eder,,

Gönlünü Var edenin varlığı
Rahmeti, İnayeti, tefekkürü ile var eden
Yok olmaz hiç bir zaman,
Hiç eder herşeyi,
Var eder herşeyi var edeni,

Bedenini açken doyurur,
Ne isterse ona yönelir,
Onu pişirir, onu bulur, onu tadar,
Onunla doymak için
Anı ona harcar, yoksa bulmak için
Elindekini harcarsın,
Anlıktir herşey yer doyar,
Gönlünde varsa şükürle afiyet diler
Yoksa yediğini de hiç etmez misin

Aç olan bedenimiz gibi dönsek gönüllerimize,
Neyin açlığı içinde sorsak bir kendimize
Önce varlığından haberdar olsak,
Sonra teveccüh edip,
Eksiğini bilerek, ona yönelerek,
İkramı önce gönlümüze etsek,,
Gönlümüz doyunca, dil şükre doyar
Beden afiyeti ikram edenle dolar

Son ahval-i halde
Dil ile gönül bir olur,
Doyduğu, yada dolduğu ile
Şehadeti konuşur,
Yada ebedi kıyamete kadar
Varolandan yoksun kalır.