0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
313
Okunma
Zundak adildi
Hunkur dirençli
Kalçaları dardı erkek olanın
Hisleri yaştı kadın olanın
Erkek yaklaşınca kadın kıskançtı
Kadın kaçınca erkek
Zundak zaman Hunkur aylaktı
Kaçamak yapmayan Zundak´tı
Hayatı hep pundu raya girense Hunkur
Kuşkuyu tartan ayak Hunkur´du
İnanca cesurca niyet edense felsefesi arkadaşlığı bilen
bilek
Hunkur kuş kadar fedakâr, Zundak ay kadar iyimserdi
Kadın olan Zundak´tı!
Gün geldi evliyalar kadar mutlu olmayı
Koyun koyuna yatmakta buldu her ikisi de
Zifiri karanlığı gören Hunkur´du
İzleyense Zundak
Yalana başvurdu bir gün Hunkur
Sadece belkemiğini kurtarmak için
Kadife bir yılanı kaydırdı gönlünde
Adil olan Zundak´tı!
Aldatılan bileğini saransa dindarlığı oldu
Hunkur başka bir eş buldu kendine
Zaman zarif kalsın diyede kuruntu olan Zundak
Kadın temkinli değildi
Zundak emin olmak için zarafet avından izledi
Hunkur´un eşini bin bir gün ve bir gece
Ecel geldi götürdü Hunkur´un belini
O bir erkekti öldüğünde
Güvende olanda pirlerin evi kalan miraslar
Hunkur erkek oldu Zundak´ta
Girdaba girdi evrimin gözü
Hunkur yeniden eş seçildi Zundak´a
Acemi çaylak değilken aşkı
Yeniden kadın olabilmek için
Zundak adilken dirençli kalan hünkâr erini değiştirdi
Emin eliyle oyunu yaşayanda dindarın kemiği
Evliyalara gelin olmayı seçti Zundak´a verilen gül
Kuytu bir yerde yıllar sonra karsılaştı Zundak Hunkur´la
İmdada gelen adil olan başka bir damattı
Evrim yolunda takat yine erkekte kaldı
Zundak öldü
Hunkur´un çocukları taşkınlığı öğrendi babalarından
Bir gün “bu oyunda erkek kimdi?” dedi evliyalar
Hades´ten gelen fırtına Zundak’la buluştu
Zundak kayaları devirdi yine buldu Hunkur´un evini
Öldü ödlek olmayan çocuklar
Tilkiler geldi bozuldu adakların yemini
Hunkur eş olmadan yakarandı
Ölen bu defa Hunkur´un beliydi
Adalara derdini anlattı bir defasında
Hıza giremeyen Zundak´ın eliydi
Aman eylemeden geldi yine fırtınanın en yorgunu
-O benim eşimdi, dedi Zundak.
“Kadın olan kimdi?” diye soran da yargısı kaygılı olan
dervişler
İnsan derdi ya adına Zundak “yorgun bir kurttu”
demekle yetindi
Ìkilik vardı bu öyküde çünkü onun bedeni
Hunkur´daydı!
Deyişler tanrılara sunulan öfkelerde
Yaratılanların taşralı kanlarında tanınır
Gün her âlimde doyumsuzluğa gübrelenir.
5.0
100% (2)