Yarim giyinmiş kişneyen bir hüznü

Tıs tıs gelen bulutların içlerinde
Çakmak taşı
Nefeslerinde çıngılı bir hıçkırık

Ebabil kuşlarının ağzı açılmış zarf

Sulu sepken yağmış ateş

Kor olan seller
Nehir’in ağzından ancak döküldü
Ben denizin kulağına
İçimde yanardağlar kanattım
Vurdum başımı kayalara
Yorgun dalgalarımın alnında kurumaz artık ter

Açığımda dua eder yakamozlar
Elleri havada yorulmaz gibi
Sahilimde demir atmış umutlar
Kökleri yanmaz nilüfer gibi

Üşüsem mi yansam mı
Vurgun yedi niyetim

Ama serbest dalan şiirlerimle
Yularını çıkarır
Arkasından kamçılarım hüzünlerini
Bir aygır gibi

Var git sen uğur böceğim
Nihavent makamıyla Nisana

Sen gül ki
Avuç açsın güzel yüzün
Çisil çisil gül suyu dolsun gamzene
İnşallah şifa olsun cildindeki kansere

Ama yine de
İlaçlarını almayı unutma

Bir martı gagasından içime düşürürse
Müjdeli haberini

O zaman
Söner yanan gönüller
Sevinçten çiçeklenir nilüferler