Gecenin saat birine geliyor, bu yazıyı neden yazmak istiyorum inanın ki bende bilmiyorum ama sadece icimden geleni yazacağım.

İnsanları anlamıyorum seviyorum olmuyor ,nefret ediyorum olmuyor ,saygı duyuyorum olmuyor ..
Sevdiklerim yanımda durmuyor, nefret etiklerim benden uzak durmuyor, saygı duyduklarımada yaranamıyorum. Hep daha daha daha fazla diyip duruyorlar. Ne yapacağım bende bilmiyorum. Belki de bana bunu yazdıran insanlar da okur bu yazıyı bilmiyorum. Ama yoruldum insanlardan ne kimsem var ne de kimsesizim.
Hani diyorlarla kara gününde yanında olmayan senin dostun değildir. Bence küliyen yalan benimle gülenler benim mutluğumla mutlu olan insanlar neden bilmiyorum ama bende daha kalıcı oluyorlar diğerleri üzüldüğüme geliyor gülmeye başlayınca yargılayıp gidiyorlar ha bide kendilerini dost gösterme çabaları da var. Aslında kendileri için geliyor, yarın kendileri üzülünce yanlız kalmak istemedikleri için üzüntünde yanında oluyorlar...
Daha çok yazarım da böyle de yok artık harflere yazık benimle gülenlere çok teşekür ederim, sizde yanımda durmuyorsunuz ama anılarınız benimle umarım ki hiç ağlamak nasip olmaz okurlarıma ve sizlere. Önce gülüp sonra ağlatana da ben bişey demiyorum onlarda Allah a havale ...