Koşardım peşinde bir topun çocuktum ve mutlu
Sallandım salıncakta uçuyordum, esin ve huzurlu
Nereden ve nasıl oldu da silindi bunlar, etraf kapkara
Ruhumu sarıp sarmaladı mustuzluklar adeta.

Yaşayın şu çocukluğunuzu büyümeyin hemence
Umarsızca dönüyor çarkı zamanın yavaşlatın, durdurun bence
Hani o tebessümle baktığınız renkli pencere
Mutluluklar ne de zenginmiş çocukluk düşünde.

Savruluş halinde bir hayat şimdiki, çekilir değil
Gülen yüzler hep sahte, yüzler de riyaya meyil
Sıkı tutunun şu hayatta varsa umutlarınıza
Bir çökkünlük yaşatmasın, esecek sert rüzgârda.

Kimileri hiç çocuk olamadı, büyüdüler ansızın
Onlardaki iç daraltısı bundandır, mutlaka yazın
Kimlerdir şu hayatı çekilmez şekle sokanlar, düşünün
Çocukluğunu ıskalayanlar o birileridir günümüzün.

Nerede bir katılık görsem takılıp kalıyorum, insanım
İlle de müdahale etmeliyim, duramam cevvalim
Yumuşatılırsa şu ilişkiler dönecek insanlık özüne
Sert üsluplarla yürüyenler girecektir elbette hedefe.

İçimizdeki o İrlandalılar yok mu hep bozguncu
Sanmasınlar ki senaryoları kendileri yazdı, oynar oyuncu
Öyle değil kazın ayağı dostlarım, büyük resmi görenler var
Nihayetinde o ruhsuzlara, kırmızı bir kart da çıkar.

Kimse alınmasın diye yazılmadı bu satırlar, sitemdir
Bilakis herkes üzerine alınsın, silkinsin bir diyedir
Kayıtsızlıklarla yürüdüğümüz hayat harcamasın bizleri
Özeleştiri yapanları seviyorum, ta öteden beri.

Kusursuzluk içinde olmamız gerekmez, bu zordur
Yaşamak dediğin paylaşmakla, sevmekle yürünen yoldur
Başkalarını da sevebilen hak için esaslı kuldur
Sen de al sorumluluk ;çirkinlikleri, yoksunlukları durdur.

Oğuzhan KÜLTE