Aşk-ı muhabbet yorgunu, suskun; ey sevgili dilim!
Ölüm sessizliğini andırır hüzündür düşlerin
Nazar ettikleri nedir? Ufuk’larında güneşi sevmeyenlere
Kalp vurgunudur şehvetli gülüşlerin.

Göklerine çeker sererdi
kızıl örtüsünü
Yıldırımlar dertleşir kükrerdi öfke
Ağlardı bulut taşkın seliyle, gümbürtüsünde derenin.

Sarmalardı asmalı bağın salkım üzümü
Düşerdi başımdan yaprakları
Süzülerek öz suyundan ballanır
Yanağına sıvaşan tenim.

Gönüller ’de ezgiler çığlığı
Mest olurdu gece
Susuzluğu ölüm koyu
Çatlak kadehlerinden derin nefes
Bir lahza yakamoz gözyaşı
Aşka, aşıma.

Ey zulümlü işkence, ey erdemli yolculuk
Fokurdayan güneş, yangın başım
Acı poyraz esintisi! Aşk kavruğu tenim
Doğadan hoş kokulu iksirim
Gelincik tarlası ruhum
Buhurdanlığından kaynar.

Küfesi terazisinde tartıda mıdır?
Tatlı şehvetlerin hafifliğiyle ezilir
Onur topuzu askıda
İnceliğiyle yücelir.

Bilge ana ellerinden besleyip duyurduğu
El açarak Lokmasını helal ettiği
Kendisine yedi kat yabancı delikanlı İçin,
Yakarışlarını işittirircesine
Dua ediyordu Tanrı’ya

Ey oğul sen ki!
Kökleri gök yeleli yalnız süvari
Terkinde ak duvaklı, yıldız taçlı, al kemerli, ay gelin olsun
Ocağınız ateşiniz sönmesin
Mutluluk közleriniz serilsin küle
Aşk şehvet değildir unutma oğul
Kondurulamaz ne çiçeğe nede güle
Hakkını helal et hakkım helaldir
Hadi git yoluna oğul...
Helal sütünden, kana kana iç.