AL BAYRAK İÇİNDE GELEN MEHMED’İM

Bu kutsal vatanı ana belleyip
Gönüllü hududa gelen Mehmed’im
Asker ocağından mektup yollayıp
Sevdiğine selam salan Mehmed’im

Ayağında postal, başında miğfer
Sevdiği asuman, âfitap, ayfer
Ay yıldız bayrağın altında her yer
Gurbet değil senin sılan Mehmed’im

Mekteptir bu ocak, dergahtır, derstir
Anaya sabırdır oğula kurstur
Ademi adama çeviren örstür
Ekmeğini kırka bölen Mehmed’im

Terör denen çıban azdıkça azdı
Marazı bir uçtan bir ucu gezdi
Sıktıkça içinden ihanet sızdı
Yuvaları etti talan Mehmed’im…

Alamaz elinden müşrik sancağın
Peygamber ocağı senin ocağın
Mayın tarlasında kopsa bacağın
Vatanındır bir tek çilen Mehmed’im

Ezanı, bayrağı kutsal görürken
Cepheden cepheye koşup dururken
Düşmanın üstüne doğru yürürken
Yetim kalır körpe balan Mehmed’im

Seyit Onbaşıydın Gelibolu’da
Halisdemir oldun Anadolu’da
Yahya Çavuş olup Çanakkale’de
Düşmanına korku salan Mehmed’im

Zulmün karşısında durdun her zaman
Sensin sığınacak mazluma liman
Oldukça göğsünde bu güçlü iman
Yıkılmaz ebedi kalen Mehmed’im

Vatanı canından ileri görüp
Sakınmadan ateş hattına girip
Düşman namlusuna göğsünü gerip
Gözünü kırpmadan ölen Mehmed’im

Şehidin naaşı gelir köyüne
Melekler katılır o gün toyuna
İlâhi nur düşer zemzem suyuna
Al bayrak içinde gülen Mehmed’im

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ