Daha önce hiç bilmediğin bir tarafımdan yazıyorum sana
Yani inceden ince
Kelebekten narince
ruhumdan..

Huysuz yanımı gördün daha çok
Oysa masum bir çocuktum
Zırhımı soyundugum da..

Hayatın diğer yüzünü gördüm
Zulümler, kıyımlar ağlayan kimsesiz çocuklar
Bir tarafta doymayan açlar
Bir tarafta şükürle yüz yıkayanlar..

Ölümler gördüm
Hem de kerelerce
Gözlerini son kez sıvazladım sevdiklerimin
O son veda ne demek bilir misin?
Hiç defalarca öldünmü ki?
Sen nereden bilebilirsin!

Sonra evler insanlar tanıdım
Yükünü sahiplendim sırtlandım çoğunun da
Dağlar devirdim tek omuzumla
Kadın olmanın yüküyle
Nice arsız bakışlara dayandım
Meydan okudum kurda kuşa
Güçlü sanılan yanımla sınandım
Ana olmanın lütfuyla șahlandım
Tesbih tesbih dizdim ruhuma kader selini
Boynu bükük çocuklar için yaşadım..

Gizden gelecek bir ses bekledim durdum yıllarca
Sevilmenin tadını unutmuş ruhumla belki bir gün diye diye avundum
Sen geldin sonra
Karanlığıma güneş
Ruhuma eş
Bütün ezberimi bozduran
Gizemli ses..

Sevdim seni yalanım yok
Ama kör saatlerim de geldin hep bana
Kendime bile itiraf edemediğim
Üstü siyahla çift çizgili
Senin yüreğine bıraktığım hayatım
Ürkekti, yabancı bir duyguyla basbașa
Duvarlarım örülü..

İnceden ince
Kelebekten narince ruhumla
İnceldiğim yerden vuruldum
Öldüm nihayet..

Sen hâlâ yaşıyorsun musun? yaşa!
Korkma!
Yük yapmam varlığımı
Yüreği ile adam gibi yanımda durmayana..

#ÜnzileŞanlı