Bu hayatta;
İyi şeyler de yaptık, kötü şeyler de,
Çünkü biz insanız, dostum.
İyilik yaptığımızdan bazen kötülük,
Kötülük yaptığımızdan da iyilik bulduk.
Hayat denilen zorba;
İnce ince öğretiyor, her şeyi insana...
Sen bunları düşün ve asla üzülme, sevin.
Çünkü, tecrübe denilen eğitim,
Sadece yaşanırken alınıyor, dostum.

Bu hayatta;
Bir yol çizmek istiyorsan kendine,
Çatallı yollarda yürümeyeceksin ve
Asla yolunu kaybetmeyeceksin, dostum.
Ya kötü insan olacaksın ya da iyi,
Ya siyah olacaksın ya da beyaz.
Ya karanlık yollarda yürüyeceksin,
Ya da iyiliğin aydınlattığı "O" yolda...
Az iyi, az kötü olmayacaksın bu hayatta,
Gri ruh hali, insan olana yakışmaz, dostum.

En iyisi;
Kötü yollara sapma sen.
Ama, bir ayağın kötü yolda,
Bir ayağın iyi yolda da olmasın, sakın.
Sonra,
Ayakların birbirine dolanır, düşersin.
Yazık olur sana...
Sıratı müstakime dön, önün açık inan ki, dostum.

Kaldır başını, gökyüzüne bak,
Beyaz bir bulut sana gülümsüyor.
Bir parça ekmek için, kanat çırpan martı,
Duygularına, vicdanına doğru süzülüyor.
Martıda biliyor;
Her şey orada,
Her şey, senin, o güzel yüreğinde saklı, dostum.

Cahit Fıkırkoca
24.01.2022, Ankara