Mevlâ boşa yaratmamıştır yaz ile kışı
İmtihan içindir dünyaya mü’min bakışı
Zor olan yolun mutlaka vardır bir çıkışı
Sabret!
Ne dem baki bu dünyada, ne gam baki !

Bir gün gelecek sana da teyze, amca diyecekler
Bakacaksın etrafına “bana mı dediler?” diye
Anlayacaksın ki sana demişler ve sen
Gerçekten de yaşlanmışsın farkında olmasan da…

Bir gün aynaya bakacaksın, tarağını alacaksın eline
Ama yutkunarak tekrar geri koyacaksın
Çünkü başında saçın olmadığını fark edeceksin
Ve anlayacaksın o gün senin de yaşlandığını…

Sesler duyacaksın sokakta bir gün
Top koşuşturan çocukları, gençleri göreceksin
Takım kurulurken seni almadıklarını göreceksin oyuna
İşte o gün sen bir kez daha anlayacaksın yaşlandığını

Bayramda çocuklar kapını çaldığında
Onların elini öptüğünü göreceksin
Her uzatışında elini bir çocuğa
Kim bilir belki o gün ağlayacaksın….

Bir gün otururken yapayalnız odanda
Yanında kimse olmadığını göreceksin
Tek umudun seyrek çalan telefonların olacak
İşte o gün sen yine ağlayacaksın, ağlayacaksın

Hayat bu işte, değiştiremezsin gerçekleri
Herkes gibi sen de, alışacaksın, alışmalısın
Bu günler uzak değil sana, ömrün varsa görürsün
Alem oynaşta iken, belki de sen yalnız ölürsün

Hor görme sakın, hor bakma yaşlıya!
İhtiyara kızıp sallayıp durma başını!
Ebedi sende kalacak sanma sakın
Geçmeyecek sanma, bu genç yaşını!..