Depremler olurken kâinatta,
Sarp kayalar gölgesinde
Kalbinin atışını dinlemekti seni sevmek.
Yıkık taş duvarlar arasından bakıvermek hayata.
Bir avuç su, bir lokma ekmek,
Bin bir umutla ve seninle dokunmaktı varlığa…
Lâmekân duyguları sevmekti seni sevmek.
Açıldı yer , gürledi gök…
Çiseleyen yağmurlarla yağdın
Karlar arasından boy verdi kardelenler,
Kesişti yine yolumuz aşkla,
Hıçkırıklar sardı dört yanımı.
Azlettim ne varsa gurura dair.
Yokluğunda varlığını sevmekti seni sevmek.
Girizgâh kelimelerle açılıverir kapılar.
Gelgitlerle ıslanır yanaklarım,
Kuyulardan yükselir ses
Taş duvarlar ardından bir çığlık,
Tarihler ötesinden sevmekti seni sevmek.
Cenk meydanlarında sessiz, sedasız
Sarılırken göğe, aya, yıldıza.
Tutuverir bir el, bir çift söz, bir ela göz
Düşler durağında, gönül dağında
Çıkmaz sokakların gölgesinde,
Ansızlık anında, senin yanında
Sonsuzluk ateşini sevmekti seni sevmek...
Öyle işte..
Selma Çanakçıoğlu 18 Ocak 2022