Bunca nimet için yüce ALLAH’a...
Ne kadar şükretsek yine de azdır.
İnsan kalktım sanma sakın ha şaha...
Dünyada fanilik ölçü ve bazdır.

Ben bir dişlisiyim şu dönen çarkın,
Unutma kabirdir ev ile barkın !
Son bulacak bil ki dünyevi şarkın...
Öğrenirsin o da gereksiz cazdır.

Gençliği ileri itmem sandığın !
Şu toprağa girip yitmem sandığın !
Bu yeşil vahadan gitmem sandığın...
Anlarsın, görürsün pur, kepir, dazdır.

Ortaya çıkınca gizlinle saklın...
Haksız olabilir gücüyle haklın.
Ey dost çok gördüğün senin şu aklın...
Çok düşük amperli: üç milim fazdır.

Kaç saniye kaldın dünya hanında... ?
Öğrenirsin bunu ecel anında.
Dünya güzelliği cennet yanında...
İyi düşünürsen azıcık hazdır.

Aklı kemal ile yetirmeyenler !
İmanı aş edip fetir’meyenler !
Ahreti aklına getirmeyenler...
Yem peşinde koşan duygusuz kazdır.

Boş işe koşmaktan yılmayışınız !
Farz olan namazı kılmayışınız !
Taatin sonunda ılmayışınız...
Ancak kör şeytana edilen nazdır.

Devrik duygularla feyli saklamak...
Değildir kardeşim nefsi haklamak.
Kalbim temiz deyip kendin aklamak...
Akordu bozukken çalınan sazdır.

Dürüst olmak ise olay Cumali....
Nere gider söyle yol ay Cumali. ?
Ele nutuk çekmek kolay Cumali...
Yiğitsen kaleme gerçeği yazdır.

Daz: bitkisiz, otsuz, çıplak.
Fetir: Saçta pişirilen mayasız yufka ekmeği.