20
Yorum
57
Beğeni
5,0
Puan
1223
Okunma

Seven yerleri dibe çöken insanları çalkalayıp
kendi karanlığını kemirenlerin düştüğü uçurumu
bırakıyorum i mgenin derin sularına..
Ateşimle bir yıldız çiziyorum
kırağı düşmüş gülüşüme ve pişmanlıklarıma
günü parlatıp yürüyorum içimdeki yollarda
sağımda solumda sarı kantaron çiçekleri
şifacının armağanı oluyor yumuşayan nefesime
savruluyor saçlarım lodosta
bir deniz ki her tarafı gökyüzü içinde
sahipsiz ruhum uyanıyor ışık çekiçleriyle
bir el uzanıyor yüreğime güneş gibi
alarm çalıyor hücrelerimde
akşam kendini toprağa ektikçe.
Öyle rahat ki içim
kışkırtır tenim sırası gelen vakitleri
savaşçı ruhum yılmaz umuttan
kış sesleriyle yıkansa da kalbimin sesi
kazsa da zamir sustalı bastonuyla kuyumu
şiirin soylu kupasında yürüteceğim soyumu
biliyorum ki çekildikçe kendime
ortada kalacak bütün gölgeler..
Ferdaca
5.0
100% (40)