Harabe yürekler hüzüne mabet
Yâ Raûf, Yâ Rahmân, Yâ Rahîm medet!
...
Baktım manzaraya danıştım us’a
Verdiğin mesajı aldım Allah’ım
İnayet umarak mücrim mahpusa
Mağfiret kapını çaldım Allah’ım

Yerküre Kerbelâ, her mevsim afet
Yâ Afüv, Yâ Azîm, Yâ Azîz medet!

Sebebi sınarken mutat veçhile
Anladım ne için bunca dert, çile
Nedamet selimi salıp mendile
Rahmet denizine daldım Allah’ım

Sırlar ayan oldu, musîbet ibret
Ya Bâkî, Yâ Basîr, Yâ Barî medet!

Sûretim kan ağlar; Sırat’ın bıçak
Gayeden gafildim, görevden kaçak
Günahı kebirden kaçardım, ancak
Nefse tutunacak dal’dım Allah’ım

Tabibe’l Kulûb sen, yâr sensin elbet
Yâ Gaffâr, Yâ Gafûr, Yâ Ganî medet!

Benliğin bağrında bir başka bendim
Sandım ki kalkarım - düşersem- kendim
Yanmayı, pişmeyi külden öğrendim
Olmayı bilmeden kal’dım Allah’ım

Bürünmüş sırlara bekliyor ebet
Yâ Habîr, Yâ Hakîm, Yâ Hâdî medet!

Sînemde saatin sona ayarken
Ölüme geç dedim, amele erken
Habîbin, hanîfin, Kitab’ın varken
Nefsimin elinde kaldım Allah’ım

Zor gelir âcize yanmaksa diyet
Yâ Kebîr, Yâ Kerîm, Yâ Kâdir medet!

Yaşarken yaldızlı süslü fanusta
Sevapta çıraktım, günahta usta
Okunan ezanlar davetken dosta
Ben bir okyanusta saldım Allah’ım

Avcumdaki o kor Kutsal Emanet
Yâ Mucîb, Yâ Melik, Yâ Muiz medet!

Niyazım nimetin naz dergâhından
Ayırma Firdevsin güzergâhından
Çözüp yularını nazargâhından
İblis’i ateşe saldım Allah’ım

Asrın dimağında mahzun Muhammet (SAV)
Yâ Semî, Yâ Sabûr, Yâ Samed medet!

Mecit Aktürk