BAHARI BEKLERKEN

Baharı bekledim bütün bir ömür
Bir ömür baharı beklemekle geçti,
Bunca koşturmaca, umut, hayal, korku, üzüntü, keder…
Yarıştı yılların farkına varmadan ben,
Anlayamadım…

Hep, baharı beklerken geldi başıma gelenler…
Her şey ne de güzel gidiyordu derken,
Koskoca bir duvar çıkıverdi karşıma,
“Bundan gayri istediğini yapamazsın!” yazıyordu büyük harflerle
“Bundan gayri sen, sen değilsin…”

Kimdi bu beni benden alan…
Şaşkın, ürkek ve endişeli bakışlar
Bunca kalabalık içinde herkes,
Her şey bana odaklanmış,
Ben yapayalnız bir nokta,
Yapayalnız bir yoktayım…

Bir nokta,
Harfler, kelimeler, rakamlar arasında çok şey…
Şimdi orta yerde, tek başına,
Hiçbir şey…

Her şey baharı beklerken oldu…
Karakış kaldırmışken üzerimden karaları,
Yeni bir umut savrulmuşken dünyaya,
İçimde yeni yeni hülyalar doğmuşken,
Yepyeni bir hayata hazırlamışken ben beni,
Kalabalık bir keşmekeş içinde buldum kendimi,
Baharı beklerken…

Sesler duyuyorum derinlerden,
Sesler karışmış birbirine…
Huzur dolu, tatlı, yumuşak,
İnsan sesleri miydi bilemediğim
Serin bahar esintileri arasından duymaya çalıştığım…
Huzur sesleri de kayboluyor yavaş yavaş.
Bir korku, heyecan sarıyor her yanımı
Kulak kabartıyorum bu huzurlu seslere,
Duyamıyorum…

Her şey baharı beklerken oldu.
Bir bilinmez el birer birer,
Kara topraklara düşürdü bütün başları.
İnsanlar taşıdı sırtlarında bütün insanlığını...
İnsan insana etti ne ettiyse,
Ve bütün başlar secdeye vardı birer birer
Baharı beklerken…

Bütün yangınlar insanlığın acziyetindendir.
Kendi yapıp kendi yıkarken kaderini
Bambaşka sebepler arar kendince
Karmakarışık duygulara kapılır sonra
Kara sevdalar çukurunda bulur kendini
Ve yüzüne vurulur bütün günahlar
Baharı beklerken…

Ben de çaresiz yapayalnız tek başıma
Bin bir kederler içinde yüzerken
Kaderime yanarım
Baharı beklerken...

25.02.2021