Zamansız ütopyalar yükleyerek düşlere
gerçeğe dönsün diye.
Gökkuşağı çalarken ressamın paletinden
Seninle dört mevsimde..
Hüzünlerin içine
sevinçleri katarak
Yılkı atları gibi, çıkıp kafa tutarak
Dağların doruğunda,
karına boranına.
Ve şiirler asarak yüreğin burçlarına,
Koşarken dolu dizgin,
Aşkın sokaklarında..
Yakalamışken hem de sevdanın en hasını
Esir düşmüşken akıl
gönül ordularına
Aldanıp gururunu okşayan yad ellere
O kirli çeşmelerden
doldurarak tasını
Aşka zehir katarak içmek var mı Açelya ?

Çıkmaya çalışırken
bu sevda yokuşunu,
Vurup kanatlarından
güzel Anka kuşunu.
Hüzünlü bakışlarla gülmek var mı Açelya?

Nöbet tutarken ecel
hasretin duldasında
Med cezir duyguların hırçın dalgalarında
Zıpkın yemiş balığın
son çırpınışıyla
Gözyaşında boğulup ölmek var mı Açelya ?


MELAHAT ÇETİNKAYA