Kum bile hasret iken bahardaki yağmura
Kavrulup da yanmadan sakın "çöl oldum" deme
Çile ile yoğrulup dönmeden hamura
"Çoştum, taştım, piştim de, ben de kül oldum" deme.

Dertlere müpteladır aşığın dertli bağrı
Vecde batmışken duymaz ayyuka çıksa ağrı
Almazsan seherlerde o bülbülden bir çağrı
"Gülşende tomurcukdum ben de gül oldum" deme.

Toprak kapar bir nice hilal gibi kaşları
Hakk için dökemezsen gözlerinden yaşları
Çiğnemeden geçmezler ezilmeyen taşları
Çiğnetmeden benliğin, "ben de yol oldum" deme.

Yaban otu bitende lale, sümbül derilmez
Aşk ile yanmayana aşkın sırrı verilmez
Sinesi püryan ise sevda nedir sorulmaz
Yoksa Yusuf kokusu "ben de yel oldum" deme.

İbrahim Ethem gibi gel suya ser çulunu
Yunus gibi dervişe benzet sen de hal’ini
Mevla imtihan eder elbet cümle kulunu
Her sınavı geçmeden "ben de kul oldum" deme.

Nuri Baş