limon ağaçları çiçeklenir
yapraklanır şenlenir
en çok da yüreği sızlayan
kanadı kırık serçe
gelir konar limon ağacına

yetişir imdadına
yetişir hicranına
susuzluktan çatlamış ciğerine bir damla su
ciğerleri delip geçer limon çiçeği kokusu

çıkar yağmur fırtınası
fırtına öyle uğultulu
kimse bilemez
kaç bahar geçtiğini
daha kaç mevsimin

her şey değişmiş ,eskimiş artık
kanatlanır şahlanır gecenin ayazı
izbesinde kıvrılır düşler
limon ağacı oyunları gök rengi
oynayan çocuklardı
hüngür hüngür ağlayan bahtı karalardı
kadınlardı
boyunlarında inciler dizilmiş
gözyaşı damlasından

ağlayan
limon ağacı
liman dalı
limon çiçeğiydi

sonrası
on bin yıl bir geceye sığdı
gece uzadı
iki çeşme yağmur sızdı
zaman sızdı ah sızdı
boz toprağı
güneş çatlağı
teni okşayan rüzgar sızdı
inip kalktı
göğüste ateş körüğü

bir sönüştü
kör kilitle kapanmış
susan vicdandı
susan kalp atışları
limon rengiyle mühürlenmişti
kızılın yok olup, hilalin çıktığı yer
anaların göz yaşı döktüğü yer

bir o yana bir bu yana salınan limon çiçeği
ateş almadan ışık salan böcek
kozasını yırtan kelebek
tohumları uçuran rüzgar
çiçek fırtınası
gölge salan bulut
yerden yükselen su
nefes alıp veren deniz..
sustu

toprağın üzerinde hayat taşıyan ırmak
gökyüzünün içinde süzülen kuş
dalgaların üzerine yayılan köpük
sekiz gök yedi yer
sustu

sessizce süreklice
güneşte kavrulurken
gecede donarken
iki büklüm olup yatarken
bir resim bir suret bir vehim
sustu

saçını okşarken
kalbinde kin
elinde taş yokken
ateş tutuşmamışken
sabiler sustu

aynı mesafede aynı hizada ölüm
ölüm kıyamet
ölüm şeref
ölüm erken fecirle aydınlanmak
limon yapraklarının gölgesinde
asma bağlarının ortasında
olgunlaşan

bir nefeslenme sadece
yağmur tanesince
kum şeklince
ateş rengince
soğuk kör kapılar
soğuk yanıp kül olmuş yürekler
ateşin alaşımları
soğuk her yan
pelte pelte pıhtılaşmış

sabah vakti doğan güneş
doğu ufkunda parıldayan yıldız
ışık saçan bulut
ayasından su sızan yapraklar
yeryüzüne inen yağmurların nefesi
savrulan limon çiçekleri
sustu

redfer