11
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
814
Okunma

usul usul günün ırzına geçiyor akşam
ben, en çok bu vakitler üşüyorum.
ahşap çerçevenin içindeki yüzüne
son gülüşünü bırakırken güneş,
bir azrailin yüzüne dokunup, okşayacak
kadar
deli cesaretimle
özlüyorum seni...
burnumun ucunda tetiklenen kokunla kurşunlanıyor,
ne bahar görmüş
ne gökyüzü bilmiş
çocuk sesiyle ağlayan martılar...
şair olsaydım
hece hece parçalayabilseydim
boğazıma oturan yumruyu,
yalpalamazdı nefesim belki böyle,
kül tablasına sarılıp
ağlamazdı içini dökercesine..
-ah sevdiğim-
sen gittiğinden beri
şiir sanıyorlar yazdıklarımı,
İliklerimden kaleme yükselen kalp ağrılarımı
okuyorlar ama anlamıyorlar !
öldürmeyen acılar içinde
ölüme gülümsemek gibiydi
sevmek seni
ve beklemek...
hiç bilmiyorlar...
ely
30kasım.
5.0
100% (18)