İnsan kılıklı mahluk, titrede gel kendine,
Kadına el kalkar mı, vurdukça vuruyorsun.
Haydi diyelim dövdün, ne geçecek eline,
İnsanlıktan çıkmışsın, kudurup duruyorsun.

Sana insan demeye, dilim bile varmıyor,
Kuduz köpekler bile, bilerek ısırmıyor
Ellerin boş dursa da, dilin hiç boş durmuyor,
Tam bir mezbeleliksin, sövdükdükçe sövüyorsun.

Seni doğuran ana, seni neyle besledi,
Genindeki bozukluk, beynine mi işledi,
Ne akıl var ne izan, kim senden ne istedi,
Hergün başka bahane, sardıkça sarıyorsun.

Hangi cana can oldun, haddini bil haddini,
Senden büyük Allah var, siler yedi ceddini,
Yaptıkların bir değil, aştın kendi seddini,
Ne yaptım ki diyerek, sordukça soruyorsun.

Kimsin nesin necisin, hiç soran olmadı mı?
Senin anan da kadın, hiç aklın almadı mı?
Biraz olsun insanlık, bir nebze kalmadı mı?
Sen sabır sınırını, aştıkça aşıyorsun.

Velhasılı vicdan yok, nefis ise firarda,
Cinayetler işlenir, aralıksız art arda,
Hiç bir ceza kâr etmez, idam gelse ne fayda,
Adalet denen makam, sustukça susuyorsun.