Adını söylemeğe varmıyor dilim
Her hecesi ateş
Her harfi kor dudaklarım da
Yılları pişirdim içerimde
Niceleriyle tanıştım
Nicelerine sordum soruşturdum
Senin için yazılan dizeler
Sana yapılan besteleri unutum
Unutum adını
Şimdi söylemeğe varmıyor dilim
Unutulmaya yüz tutan mazinin
Bitti yerde mühürlendi kalbim
Zamansı mekansız kısraklar gibi
Uslanmadı bu deli gönül
Karanfil kokan yanın
Nasıl derbeder ettiğini
Bir bilsen bir anlata bilsem...
Keşke bir uyana bilsen
Bin yıllık uykudan uyanır gibi
Kabuslar biter rüyalar avare
Her yer gün güneş olurdu
Umut çiçeği açardı ellerinde
Sarmaşıklar sarardı yüreğini
Kör bıçak gibi kesmezdi etini
Lakin şimdi
Adını söylemeğe varmıyor dilim
Artık eskisi gibi bakmıyor gözlerim
Bir zamanlar
Saçların ipek kaşların hilal
Gözlerin dolun ay öyle bilirdim
Hey deli gönül
Ben bu kadar zulme layıkmıydım
Artık
Adını söylemeğe varmıyor dilim
Soluk yüzümün gurbetisin sen
Çılğın bir tay koşar mesafesiz
Söylesene
Nasıl aşılır pişmanlık dağları
Yeniden çöl olup yanarmıyım
Susuz sahralarda bulurmuyum
Küflenen çürüyen çığlıklarımı
Gözyaşı akıtırken güller üstüne
Şimdi dilim varmıyor
Dilim varmıyor adını söylemeğe

Salim Erben