Yordun işte!..
Gül goncası;
Neden beni anlamadın?
Ta yüreğin ortasına,
Yazılmıştır senin adın
Bırak bedenler konuşup,
Sohbet ile sefa bulsun
Yüreğine sormuyorsun,
Gel sor beni bir kez olsun.
Hüzünle doldurduktan sonra,
Sevgin yanında kalsın
Arınmadın çok istedim
Duvar ören hislerinden
Ben sevgiyi yakaladım berrak bakan gözlerinden.
Defalarca anlatmıştım,
İçimdeki tüm sevgimi
Ne yazık ki bulamadım,
Kalpten seven bir dengimi
Yaşar idim tüm coşkumla,
Bulsaydım seven bir yar
Geçti ömür heba oldu, çektirdiğin acı koyar.


Sorguladın yıllar boyu,
Ne bekledin ne ummuştun
Hani sen güle âşık ,
Yanık bülbül olmuştun
Şakıyordun nede güzel, anlam dolu bir hayattı
Kuruntunla, kıskançlığın
Yetti gayrı; çok bunalttı
Yüklendikçe üzerime, uzaklaşıp geriledim
Ben Rabbimden çok şey değil,
Beni sevmeni diledim
Riyasız bir sevgi sunsan, azık idi yüreğime
Düşündükçe kaçıyorum,
Sormuyorum belleğime.


Bir baksana dön de bana
Sana tutkun bir meftunum
Seni bir kez tanısaydım.
Kalır mıydı sorunum
Açıldım bir kitap gibi, oku dedim işte buyum
Sadakate bağlıyımdır.
Gitmez onurlu huyum
Ey gül goncası diye, isim taktığım canan
Acı çekiyor seyret,
Sevdana mustarip olan
Gelme dedim sıkıştırdın.
Koydun daimi zorda
Gönülden seviyorsa, insaf bulunur yarda.


Yordun işte!..
Haksız mıyım?
Anlatsana? söyle haydi!...
Bu noktaya gelmemde ki, amaç niyetin neydi
Acı çekiyor tüm ruhum,
Doldum eksi her ne varsa
Ben canımı esirgemem,
Sevilecek gerçek yarsa
Ya sev ölümüne beni, yada bırak öyle kalsın
Yorma artık şu kalbimi,
Aşkın sefasına dalsın!...

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN/21/02/2002