Sevgili Şair Dr. Ayşegül Atmaca ablama ithaftır

Seni nasıl anlatsam,
Hangi reçeteye sığar bu destan
Hangi kalemde dile gelir bu sonsuz umman
Bir sigara dumanında dağılır efkârın tozlu kokusu
Ben dostluğu çekerim ciğerlerime
Soluksuz kaldığım kalabalığın sahipsizliğinde

Mevsim bahara çeyrek var.
Bir gülün doğumuna şahit olur Süphan
Van gölü gülümser mavi yüzüyle
Tatvan uyanır penceresine doğan güneşle
Malatya’da kayısı dalları açar
Ben türkümü söylerim
Arguvan dağlarındaki çiçeklere
Sonra bir gül büyür deniz mavisi ufuklarda
Sesim poyraz olur ulaşır İzmir’in akşamlarına

Ve kuşanırken hasret, en soylu kılıcını
Şimdi uyanmak vaktidir, şafağın kızıl gülüşüne
Dostluğun kalkan olur güllerin dikenine
Almila’nın yeşil gözleri
İşbara’nın dizlerinde açar
Bir börteçine haykırır gecenin mavisinde
Dolunay doğarken Tanrıdağ üzerinde
Çankaya yokuşunda başbuğum gibi
Ergenekon’dan çıkar gibi gelirsin,
Nefesinde ağdalı diller şiir olur çağlar.
Yaralı yalnızlığımı sarar sevgi dolu yüreğin

Hey! Asena, Selenga ırmağının yorgun vadisinde açan gül
Sesinde akşamların çığlığı susar
Ben seni dinlerim
Orkun Nehri serinliğinde
Kendimden geçerim
Şarkı, bir bestecinin kanayan kemanının telinde
Şiir, gülneva kokulu o gül nefesinde hayat bulur
Ve beyaz elbisene bir gülün hüzzamlı yaprağı düşer.
Gülün yaprağına hasreti bir ömür sürer.

Anlarım ki gül, ömrü uzatır
Anlarım ki gül, senin yüreğinin adıdır.
Vefa senin tebessüm kokan kalbinden gelir.
Beni bağışla! Ben seni anlatamam
Suskun kalır ilk defa şiir
Suskun kalır ilk defa şair
Kalem susar, ağma olur dizeler

Şair yüreğiyle yürümesini öğrenir
Kâğıttan gemilerle umudun Kaf dağlarına yürür
Kanasa da aldırmaz ayakları
Çünkü bildiği tek şey;
Düşse de onu kaldıracak dostu,
Gül ablasıdır…

15 08 2008

Hüseyin Özbay