Önce insan olmak gerek
Bu ne kibir bu ne paya
Emek var ki saygı gerek.
Söyledik ki saya saya.

Saygı, şeref ve haysiyet.
Önemlidir halis niyet.
Bir bak karşı durdu heyet.
Sonra çıktı işte foya.

Başka işin yok mu senin?
Onu bunu engelledin.
Riyada mı senin genin.
Haydi artık yaz sen suya.

Sanat işi gönül işi.
Gönül koymaz erdem kişi
Bak orada bilir kişi
Yoruldun bak baya baya

Nefis baskın olmamalı
Dostlar gönül de kalmalı.
Kalem ile saygın malı.
Sonra kaldın bak sen yaya.

Nene gerek taraf olmak.
Haksızlıktan huzur bulmak.
Durum, yorum, ayarlamak.
Böyle çıksan nolur aya.

Dürüstlüktür bu gün konu.
Yaz yaz bitmez işin sonu.
Bil edebin olmaz fonu.
Hani dosttuk ya biz güya.

Beğenme de yorumda yap.
Sonra bir bak  keser hesap.
Ona buna ayar da yap.
Güzel örnek nerde ziya?

Şer olmasın, kul yaşasın.
İyilik sen hep paşasın.
İnsan  olan başımdasın.
Güzel olan kalmaz yaya.

Ruhunda hiç yoksa haset.
İçte kalmaz gam kasavet.
Haydi gel bak güzel niyet.
Sanat nakış, şiir oya.

Haydi hep sen baştan başa
Hak edersen çok yakışa.
Söz verelim yaz sen taşa
Sonra söz düşer bak toya.

Üzülmek ki ne kelime.
Mutlu sözler hep dilime.
Kem düşmesin kalemime.
Sonra bana içten koya.

Allah’a dır, hesabımız.
Kulu sev der kitabımız.
Haktan yana adabımız.
Hep yazalım doya doya.



Üstadım...
Saygıdeğer Türkmenoğlu diyor ki;

Sessiz atın çiftesi pek
Sanıyorsa kendini tek
Buyur sana işte hep yek
Derin çok kalınsa soya

Şair değil olmuş cambaz
Herkesi ediyor infaz
Alnım aksa zaten beyaz
İstersen siyaha boya

Böylesinden olmaz dost da
Yapılsın istiyor büst de
Zeytinyağı gibi üstte
Başkaları sanki soya

Ayakkabı vurmuş ayak
Böyleleri ister dayak
Şiire gerekir uyak
Sayacılar diker saya

(Şükrü Atay Türkmenoğlu)