ÇOCUKLUĞUMU İNSANLIĞIMI
ÖZGÜVENİMİ İNANÇLARIMI
ALDILAR GÖTÜRDÜLER BENDEN
BENİ VAR EDEN NE VARSA
NE YOKSA HER ŞEYİMİ
ACIDAN HÜZÜNDEN BAŞKA
HİÇ BİR ŞEY BIRAKMADILAR BANA
HAYATIN İÇİNDE GERİYE DÖNÜŞÜ
OLMAYAN ENGEBELİ BİR YOL ÜZERİNDE
DÜŞE KALKA YÜRÜRKEN
KARA BULUTLAR EKSİK OLMUYOR ÜZERİMDEN
ACIDA OLSA TATLIDA OLSA
HAYAT YOLUNDA İLERLİYORUM AMAÇSIZCA
BİR YARINIM BİR GELECEĞİM KURULU BİR DÜZENİM YOK
VARIM YOĞUM ÜSTÜMDEKİ YIRTIK PIRTIK
ELBİSELER PARAM PARÇA OLMUŞ BİR ÇİFT AYAKKABI
BELİRLİ BİR MEKANIM YOK BENİM
NEREDE SABAH ORADA AKŞAM EYLERİM
ADIMI SANIMI HATIRLAMIYORUM BİLE
TEK HİSSETTİĞİM ŞEY HÜZÜN
EKSİK OLMAZ GÖZLERİMDEKİ YAŞLAR
AĞLAMAKTAN ÇOK KATILA KATILA
DOYA DOYA GÜLMEK İSTERDİM
ONU BİLE BECEREMİYORUM ARTIK
ULU ORTA KENDİ KENDİME KONUŞUP DURUYORUM
BENİ BENDEN BAŞKA DUYAN DİNLEYEN YOK