görüntüsüne aldanma
yüreği iyi insanlar da var dünyada
memedin mezarı babasına on beş metre
bilemedin üç
iki
bir
ölüler için duvarları aşıp
buluşmak sorun değildir

biliyorum da
sıkıldığımda uzun ve kaygan sözler edip
genişleyen bir zamana dağıldığımda
ne olur
uykusuz kalbimi öperek beni uyandırmayın

ardıç kuşu ile öpüşürken sakladığım
ve bahçelerin çocuk ağzıyla
babamın adını soran öğretmene
dersine çalışmamış bir öğrenci gibi cevap verdiğimde
ağlayarak üst üstü
iki kere yaşıyor dedim

uzaklardan
beyaz karlı dağlardan
serçe ayaklı kızım söze karışıp
üzülme baba dedi

yok kara gözlüm
nereden çıkardın üzüldüğümü
bak bu yumuşayan mevsimlerin bahçemizdeki şımarıklığı
sana hediye edilmiş mirasımız
dediğimde
dedem karıştı söze

bakışlarını saklayan ilk ay
göğsüme ilişip acılar verdiğinde bile
inanmamıştım hiç ölüme.