Dünya, savaşlarla çalkalanırken,
Bir bebek doğar doğmaz kendini çöplükte bulurken,
Ekonomik kriz tüm dünyayı vururken,
Dünya, deprem ve doğal afetlerle yerle bir olurken,
Rusya, pervasızca Gürcistan’a saldırırken,
Türk gazetecileri, mancınık oynanıyor gibi,
Kurşun yağmuruna tutulurken,
Ahmedinecad geliyor diye,
Onbeş milyonluk İstanbul’da hayat felce uğrayıp,
Ambulansla hastaneye yetiştirilmeye çalışılan hasta,
Allah korusun hayatını kaybetme ihtimaliyle karşı karşıya kalırken,
VE BEN, EVET BEN salakça aşktan meşkten dem vurup,
Yüreğimin yandığından bahsedip, şiirler yazarken,
Demek ki lüks yaşıyorum.

Haberleri bir film izler gibi izleyip,
İnsanlar can pazarında canının derdine düşmüşken,
Kalkıp klavyenin başına geçip,
"Sen aklıma düşende, yüreğim yanıp yanıp tutuşi,
Tutuşii de bir daha sönmii...", diye,
Şiirler yazabiliyorsam lüks yaşıyorum.

Dünya, fokur fokur kaynarken,
Milyonlarca yürek cayır cayır gerçekten,
Hem de taa derinden ciddi ciddi yanarken,
Benim yüreğimin yanması bu kadar önemli mi ki,
Hem de aşk gibi bir sebebten,
Hem de yüzde yüz keyfi,
Dünya yanıyor yüreğim yanmış ne ki,
Denizde bir kum tanesi misali,
Utanıyorum "Yüreğim bir yangın yeri!", demekten şimdi,
Gerçek yangının ne olduğunu hiç bilmezmişim belli ki,
Lüks yaşıyormuşum da görmüyormuşum demek ki,
Büyüklerimiz; "Aşk tok insan işi!", derlerdi,
Doğru söylerlermiş meğer ki,
Hoş Atalarımızın hangi sözü yanlış ki?

Neyse ki vicdanım varmış ki yine de,
Bunları düşününce,
Tüylerim diken diken olup yüreğim titredi de,
Silkinip geldim şöyle bir kendime,
Rabbime binlerce şükürler ettim de,
Şaştım kaldım bu insanların birbirine ettiği ne böyle,
Nedamet ettim sitemle geçirdiğim günlere,
Allahım sen affet görgüsüzlük ettimse,
Biliyorum ben lüks yaşıyorum sayende,
Darda olan tüm kullarından da bağışını esirgeme...

AMİNN!

14.08.08
Perihan METİN