Bir anlamsızlığa sürükler,
İnsanı bazı hayaller.
Kelebekler gibi düşer,
Umutlar yere birer birer…
Ayrılık akşamında.

Kolun kanadın kırılır,
Başını ellerinin arasına alır,
Payına hasret kalır.
Gözyaşlarını göstermezsin,
Tırnaklarını hırsla yersin.
Öfkelenirsin ,
Kırar dökersin,
Affedemezsin.
Ruhun içe kapanır,
Kalbin yaşarır,
İçin daralır;
Bir müddet, unutursun neşeyi,
Kahkahayla gülmeyi.
Boğulursun vurgunun en derinlerinde.
Hayallerin hep yarım kalır…
Mutluluk tükenmiştir,
Payına hüzün ve hasret kalır.
Ayrılık akşamında.


Ve yok olur renkler,
Siyaha dönüşür bütün evren.
Duvarlar sıkıştırır ruhunu,
Derman olmaz gelen giden…
Ayrılık akşamında.

Yorgun yüreğinin avazını,
Sağır sultan bile duymuşken,
O yar ne bir fısıltına,
Ne feryadına kulak vermez.
Karşılaşsan bile selam vermez,
Görmez…

Ayrılık akşamında hüzün,
Yağar bardaktan boşanırcasına…
Faydası yok tesellinin,
Acısı yüreğinde daha taze her şeyin…
Ağlamaya hazırdır gözlerin,
Çiçek olup susup beklersin,
Mutluluğun bedeli ağır,
Keder desen bedavadır.
Üzülme be koçum,
Geçer, üzülme!
Vakit her şeyin ilacıdır…

Orhan ŞENTÜRK