Hüzzam’a boğuyor,
İçimdeki duygular gecelerimi.
Bir yolcusuyum ben ki,
Sevda yollarının,
Yolumda bütün hanlara,
Hancılara yabancı.


Sen Lucinda,
Bir hançer gibi saplısın yüreğimde,
Bir türlü çıkaramadığım,
Ve hala kanatıp,sızlatan.


Hapsetmeye çalışıyorum seni düşlerimde.
Her gece odamın loş ışığında,
Senin hayalin geliyor yine,
O ihtişamlı güzelliğinle,
Dilinde o mahur beste.
" Yıllar girdi araya,yollar ayırdı ",diye.
Hayal de olsa,ama
Seni yaşamaya doyamıyorum Lucinda.


Saçlarını tarıyorum,
Seher yelinde,hayallerimde.
Güvercinler su içiyor avuçlarımdan,
Haberler bekliyorum,
Yağmur kokulu rüzgarlardan.


Bir zamanlar,
Hapis olduğum kalbinde !
Hala bir nokta kadar yerim var mı ?
Bir iz’im olsun,var mı ?
Kalbinin kıyısında,bir virgül kadar !


Herkes,cennet’i arzular sevdasında.
Oysa ben,
Cehennem’ine razıydım,Lucinda.


Geceyi yudumlayan bir sarhoşluğun,
Yorgunluğu şimdi üzerimde,
Ve sen,
Yüreğime gözlerimden girip,
Ruhumu hala kanatan bir hançer,
İçimde,sönmeyen bir ateş,
Ve gökyüzünün en ulaşılmaz yerinde,
Işıldayan bir yıldızsın.


Ah Lucinda...
Biliyormusun ?
Kaç ışıltılı baharlar kaldı,ömrümüzde ?
Kaç,hasrete boğacağımız,
Hazan’lar var önümüzde ?
Kaç senli düşlerim daha olacak,
Özlem dolu gecelerde ?


Şimdi,amansız bir firak’ın koynunda,
İflah olmaz bir divaneyim.


Kolay değil,
Ateşi söndürmeden yaşamak,
Geçen yıllara vah edip,
Ruhunu gözyaşı damlasında,
Yıkayarak arındırmak.


Kolay mı sanıyorsun,
Karanlıklara sığınmak ?
Gönlündeki gülü soldurmadan,
Gözyaşına boğulmadan yaşamak,
Hayalini,can içinde saklamak !


Ah Lucinda...
Anladım ki,peçesini indirmeyecek,
Bize kavuşmak.
Ve gözlerindeki büyü’yü,
Dudaklarındaki davetkar tebessümü,
Göstermeyecek ebediyen kader.


Olsun...
Her gece düşlerime gelecek,
Hayalin de yeter.
Dua’larım odur ki,
Onu da elimden almasın kader.
Lucinda...ah,Lucinda.


Tuğal KÖSEMEN
02.Kasım.2021

Not : Fotoğraf,benim 1965 yılım.
Lütfen şiirin hikayesini okuyunuz.