KAYBOLDUM
Kaç kar kış düştü bu dağlara
Kaç kar kış göçtü bu dallardan Sürüden ayrılalı çok yaş aldım Kaptırmadan iki dirhem eti kurda kuşa Kurdun ağzında dolanarak Tuttu can çekiş kurdun ağzında Ansızın kaldım topraküstü yalınayak Kayboldum ,şehirde; Gececiler çökmüşken meyhanelere İkiyüzlülük okunuyorken yüzlerden İnsanlık makamı gelmiyorken kulaklara Olmuşlar dökülürken ağaç dibine Ve telaşla eve ekmek götürürken Ahmet Bey Kayboldum Gören olsaydı kör olmuşlardan Ah bir gören! Koskoca ıssızlık ,olurdu mahal yeri Düşerdi o vakit peşine siren sesleri O vakit dar olurdu zindanlar peşe düşen kurda Öyle ki çalamazdı yanık karanfil kokusunu Güneş kıpkırmızı yanıklara Ab-ı hayatla taşan nira nehir Ölüm dökmezdi tepemden aşağa Ama kayboldum Alıp başını gitti Kutup Yıldızı Darmaduman olmuş karınca yuvası Bir de tutunca gece gece kamerin inadı Boğuldum karanlığın zulmüyle siyahta Öldüm ben Bir güz vakti öldüm yüz bin ağaçlıkta Üstümü örttü hazan sancısı Bir kış vakti öldüm Örttü üstümü kar beyazı Bir bahar vakti öldüm Örttü üstümü boynu bükülmüş bahar dalları Pespembe çiçeklerin taze tomurcukları Bir yaz vakti öldüm Kurakla bölünmüş toprak örttü üstümü Öldüm dört mevsimde de Dört mevsimde de dirildim Kayboldum evvel sonra öldüm Dirildikçe öldüm öldükçe dirildim Irağı da gördüm arafı da... |
İnsan sevdiğini Allah için sevmeli,
çok acıklıydı öğütler,sevgi ve özlem vardı,
çok acıklı ve akıcı, anlamlıydı,kutluyorum Üstadem
Dua ve selamlarımla.