3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
711
Okunma
Sessizce tükendi kalbim,içime çöreklenen hüzünden..
Oysa;
“Başını öne eğdirmem” diyendi yüzümü yere düşürüp giden..
Olduğu gibi kalmıyordu insan,ya da göründüğü gibi değildi hiçbirşey..Anlamını yitirmişti duygular ya da anlamsızdı herşey..
Az sevmeyi bilmedim hiç, bu denli incinmişliğim çok sevdiğimden..Oysa benim kendimi hiçe saymışlıklarım vardı ona olan sevgimden.
Bencildi insanoğlu büsbütün ayrılmıştı özünden ve de bakmayı bilmiyordu olaylara başkasının gözünden..
Acı bir tecrübeydi geriye kalan..bir de içine düştüğüm kocaman bir boşluk
İnsan yalnızca can bedenden çıkınca ayrılmıyordu bu dünyadan
Yaşarken de ölüyordu azar azar her gün kimseler duymadan..
Seyyal Tanır / 10.09.2021
5.0
100% (7)
Cevap Yaz