KALAKALIYORUM
Sırılsıklam
Körkütük
Kara sevda mı desem
Nedir bu dumanlı başım
İzahı lügatta bulunmayan feryadım...

Uzaklaşıyor hayalin gün batımında
Güneş mi yoldaş sana sen mi güneşsin
Işıldayan gökyüzü şahit
Titriyor toprak
Savruluyor yaprak
Gidiyorsun...

Yazılar uçuşuyor
Sayfalarda
Biçimsiz şekilsiz
Simalar beliriyor Ufuk’ta
Git gide kor oluyor gönlüm
Su atsalar alev alacak...

Sesler duyuyorum belli belirsiz
Koşuyorum peşinden
Uzadıkça uzuyor mesafeler
Yetişemiyorum
Susadıkça, sus’uyorum

Geceler hiçliğe açılan kapı
Gündüzler hayrete düşer yaşarım
Ufuk’lar çizgide kayboluyorken
Sana yanan gönlüm susar
Şaşarım

Gülüşün
Maviyi meyleder durur
Bakışın ömrüme nakşeder durur
Hayalin gönlüme dem salar durur
Sen olmayınca ben hep
Eksik yaşarım

Gözlerin düşüyor avuçlarıma
Yüzüm soluk ıslanıyorum
Damlalar bir bir yanaklarımda
Iskalıyor ıskalıyorum
Sen gidince ben hep

KALAKALIYORUM...